{"id":422,"date":"2014-11-27T15:25:50","date_gmt":"2014-11-27T15:25:50","guid":{"rendered":"http:\/\/amerikareis.eu\/2014\/11\/27\/florida-2013-heidi-willekens\/"},"modified":"2021-09-25T09:47:03","modified_gmt":"2021-09-25T09:47:03","slug":"florida-2013-heidi-willekens","status":"publish","type":"post","link":"https:\/\/www.amerikareis.info\/nl\/reisverslagen\/florida-2013-heidi-willekens\/","title":{"rendered":"Florida 2013"},"content":{"rendered":"\n
Bestemmingen:<\/strong> Orlando, Tampa, Naples, Key West, MiamiBezienswaardigheden:<\/strong> Universal Resort Orlando, Walt Disney World, Busch Gardens Tampa, Naples, Everglades, The Florida Keys, Miami Art Deco DistrictWie:<\/strong> Jelle Collignon en Heidi WillekensStaat:<\/strong> FloridaJaar:<\/strong> April 2013<\/p>\n\n\n\n\n\n\n\n<\/iframe><\/p>\n\n\n\nNa een vlucht van ongeveer 8 uur, landden we nog steeds niet op Amerikaanse bodem, maar wel op Canadese. We waren dus geland in Montreal en vlogen met Air Canada. Hier moesten we ongeveer een 4,5 uur wachten op onze aansluiting. Tijd met hopen dachten we\u2026 Tot we zagen wat er allemaal gaande was bij de identiteitscontrole door US Customs. Er waren amper 2 personeelsleden aan het werk, wegens besparingen die op die dag ingingen. Dit kon dus nog wel een tijdje duren. Ondanks dat al de mensen achter ons ook nog eens voor mochten, omdat hun vlucht eerder vertrok, kwamen we er toch met een uur wachten vanaf.<\/p>\n\n\n\nNa drie uur wachten konden we eindelijk het vliegtuig op richting Orlando. Dit was ongeveer nog eens een 3,5 uur vliegen. Op het vasteland zagen we plots heel veel licht. Er was blijkbaar een bosbrand. Toen we aankwamen en uitstapten was de temperatuur al veel aangenamer dan onze reis in 2010. Een aanrader dus om in het voorjaar (lees: rond Pasen) te gaan en NIET in de zomer. In de zomer is het veel te vochtig en warm.<\/p>\n\n\n\nOnze bagage hadden we snel opgepikt om zo bij Alamo onze auto te gaan ophalen. Ze vroegen of we op voorhand al het voltanken bij inlevering wilden bijbetalen, zodat we de auto leeg mochten terugbrengen. Dit hebben we gedaan om op het einde niet op zoek te moeten gaan naar een tankstation in de buurt van de luchthaven.<\/p>\n\n\n\n<\/figure><\/div>\n\n\n\nWe kwamen ongeveer rond 23.00 uur aan in ons eerste hotel in Orlando, DoubleTree by Hilton Hotel at the Entrance to Universal Orlando. Een zeer mooi hotel en vlakbij Universal Studio\u2019s gelegen. Ingecheckt en nog snel naar de supermarkt, die naast het hotel lag, gegaan voor de eerste inkoopjes te doen. Lees: water.<\/p>\n\n\n\n\n\n\n\nOnze eerste dag in Orlando gingen we spenderen aan het pretpark\u00a0Universal\u2019s Islands of Adventure\u00ae. We hebben dit park gekozen, omdat hier de meeste attracties staan. <\/p>\n\n\n\n<\/figure><\/div>\n\n\n\nWe zagen de enorm lange wachttijden en dit al \u2019s morgens.\u00a0Wel geen nood, want in Amerika maakt men bij erg veel attracties gebruik van een \u2018single rider\u2019. Dat betekent dat de lege plaatsen bij de attractie worden ingevuld door mensen die maar alleen zijn en niet noodzakelijk naast hun partner\/vriend(in) willen zitten. Wij namen die \u2018single rider\u2019 heel vaak, want de meeste keren zat je toch steeds bij elkaar en moest je amper 10 tot 20 minuten aanschuiven. Een erg groot verschil dus. Bij\u00a0Harry Potter and the Forbidden Journey\u00a0hebben we bijvoorbeeld maar 5 minuten moeten aanschuiven, terwijl er een wachtrij van 2 uur stond.<\/p>\n\n\n\n<\/figure><\/div>\n\n\n\nNet buiten het park zijn er ook nog tal van bezienswaardigheden. Denk aan het Hard Rock Caf\u00e9, een plaats van de NBA en Bubba Gump. Talrijke shops en restaurantjes. De eerste dag zat er op en we hebben afgesloten met een fris Belgisch biertje in de bar.<\/p>\n\n\n\n\n\n\n\nOnze tweede dag gingen we opnieuw spenderen aan een pretpark. Deze keer gingen we naar Walt Disney World, meer bepaald naar Disney\u2019s Magic Kingdom. Ook hier waren we \u2019s morgens van de partij, maar zoveel volk in 1 pretpark hebben we nog NOOOOOOOOOIT gezien! De wachttijden waren \u2019s morgens al om en bij de drie uur. AB-NOR-MAAL! Dit is natuurlijk het nadeel als je tijdens de Spring Break periode gaat. Gelukkig waren we in 2010 hier al geweest en hadden we toen al een heel deel van de attracties gedaan. Dus hebben we nu enkel de attracties gedaan die we vorige keer hebben overgeslagen. De gemiddelde wachttijd was toch een uur tot 1,5 uur.<\/p>\n\n\n\n<\/figure><\/div>\n\n\n\nHet leuke bij Disney is dat ze er met Fastpass tickets werken. Als je dus in het park komt, kan je meteen naar je favoriete attractie gaan (maar niet elke attractie heeft dit) en zo\u2019n ticketje nemen met je inkomticket. Dit ticketje geeft een uur weer vanaf wanneer je dit kan innen. Je moet je tussen die uren gaan aanmelden aan de Fastpass-rij en dan mag je via een veel kortere route naar de attractie. Het nadeel is wel dat je maar 1 ticketje tegelijkertijd kan nemen uit zo\u2019n automaat. Je kan dus pas een volgend nemen als de uren van je ander ticketje verlopen zijn. Kort na de middag hebben we het park dan ook maar weer verlaten en zijn we richting Downtown Disney gereden. Het voordeel was dat we voor de massa aangekomen waren, want de meesten komen pas laat op de avond, waardoor we hier zeker dubbel en dik genoten hebben. En zoals de gewoonte heerst: lekker gegeten in het Rainforest Caf\u00e9.<\/p>\n\n\n\n<\/figure><\/div>\n\n\n\n\n\n\n\nOnze derde en laatste dag in Orlando hebben we eerder rustig aan gedaan. Deze dag hadden we als \u2018shopping day\u2019 bestempeld om daarna verder te rijden naar onze volgende bestemming, meer bepaald Tampa. \u2019s Morgens hebben we eerst nog een geocache aan het winkelcenter opgepikt om dan door te rijden naar\u00a0Florida Mall. Hier maakten we wat tijd voor onszelf en kochten we wat geschenken. Kort na de middag vertrokken we dan richting Tampa. Dit was toch een rit van ongeveer een dik uur.<\/p>\n\n\n\nEenmaal aangekomen en ingecheckt in hotel\u00a0La Quinta Inn & Suites USF (Near Busch Gardens)\u00a0gingen we eventjes rusten. Een leuke verrassing was dat het ontbijt er zat bij inbegrepen en we moesten hier dus al niet meer achter zoeken. De avond ging van start en we hadden ons vooraf voorgenomen om naar 1 van de grootste casino\u2019s uit de streek te gaan, meer bepaald het\u00a0Hard Rock Casino. Eenmaal aangekomen gingen we nog snel iets eten. We moesten zoals gewoonlijk door het casino om aan de restaurants te komen. Midden van het casino stand een glazen koepel. Om het uur mocht hier een kandidaat, die via een loterij werd gekozen, een minuut lang zoveel mogelijk geld rapen die in die koepel werd geblazen. 700 dollar was dus ook helemaal geen vreemde zaak?!<\/p>\n\n\n\nJelle en ik besloten ons geluk in de roulette te steken, maar Jelle had meer geluk dan ik.. Ik heb dan maar op een slotmachine gespeeld. Een hele leuke avond die toch wel een aantal uurtjes geduurd heeft, maar helaas zonder opbrengst.<\/p>\n\n\n\n\n\n\n\nOnze vierde dag ging slecht van start. Erg slecht geslapen in het hotel, aangezien er \u2019s nachts ineens erg veel lawaai was. Een aantal jongeren vonden het nodig om met hun auto naast ons hotel te stoppen, en al hun kledij uit te doen om dan uiteindelijk naakt in het zwembad van het hotel te springen met erg veel lawaai. (Zij waren niet eens gasten van het hotel!)<\/p>\n\n\n\n<\/figure><\/div>\n\n\n\nUiteindelijk gingen we naar het ontbijt en de dag werd al veel rozer ingekleurd. Echte Belgian Waffles! Heerlijk! Deze dag gingen we opnieuw aan een pretpark besteden, Bush Gardens. Dit kan je eigenlijk vergelijken met Animal Kingdom in Walt Disney World. Een pretpark, maar ook veel wilde dieren. We hadden wel wat pech met het weer. We vertrokken aan ons hotel en het was erg overtrokken. Een hele voormiddag attracties gedaan en toen wilde we de safaritrein nemen. Deze trein rijdt rond het park en gaat uiteindelijk door de omgeving van de wilde dieren. Neushoorns die maar amper een meter van je verwijderd zijn etc. \u2026 Het mooiste gedeelte van de safari moest nog komen, maar plots begon het heftig te onweren. Aangezien de safari doorgaat in een open vlakte mocht de tocht niet verder gezet worden. 1,5uur hebben we gewacht, maar de regen ging maar niet over. We zijn nog snel iets gaan eten en hebben de shops van het park bezocht, om dan jammer genoeg verder te rijden naar onze volgende bestemming, Naples. Dit zou toch een rit zijn van 2,5 uur.<\/p>\n\n\n\nEenmaal aangekomen in Naples en ingecheckt in ons hotel Hilton Naples, schrokken we ons een bult. Wij kwamen van een dierenpretpark, maar deze mensen in en rond het hotel, kwamen eerder van Knokke. Erg chique mensen, helemaal opgedost. Erg snel ingecheckt en dringend andere kledij aangedaan, zodat ze ons niet raar meer bekeken.. Lol! De aangename verassing was dat het ontbijt er toch was bij inbegrepen, en wat voor \u00e9\u00e9n!!! Elke dag heerlijke pancakes, Belgian Waffles, maar ook gewone cornflakes. Heerlijk verwend dus! Die avond nog snel iets gegeten en de auto volgetankt.<\/p>\n\n\n\n\n\n\n\nOnze vijfde dag was een relaxdagje. Ze voorspelden vandaag ook niet zo\u2019n heel mooi weer, dus ideaal weer om er een shoppingday van te maken! We reden naar een shoppingcenter, waar je de hele dag kon spenderen. Erg groot dus! Na de nodige koopjes was de dag bijna om. Heerlijk gaan eten in de heel wat verouderde, naar natte honden ruikende Pizza Hut. Toch was het lekker!<\/p>\n\n\n\n\n\n\n\nOok onze zesde dag was opnieuw een heerlijke relaxdag! Eerst zijn we naar het centrum van Naples gereden, maar om te shoppen was het daar een no go. Allemaal boetiekjes die niet voor onze portemonnee waren. Dan zagen we een plaatselijke markt dachten we.. Helaas het was een kunstmarkt, niets voor ons dus. Vervolgens zijn we eens naar het zee\u2019tje gereden, maar we moesten nog parking vinden. Dit was een serieus probleem! Er staan daar wel parkeermeters, maar we hadden geen kleine munten. Ook een winkel om eventueel een briefje te laten wisselen, was helemaal niet in de buurt. Jelle heeft zeker wel aan 10 mensen gevraagd om te ruilen, maar zij hadden allemaal geen geld bij.. Gek toch? Gelukkig was er nog een parkeermeter waar je nog 50 minuten mocht staan, dus hebben we daar maar van geprofiteerd. \u2019s Middags eens naar de Subway geweest.<\/p>\n\n\n\n<\/figure><\/div>\n\n\n\nNamiddag was het lekker aangenaam warm dus profiteren maar! We hebben een verfrissende duik in het zwembad aan het hotel genomen. Maar\u2026 Dit hadden we vooraf moeten inzien. De zon was wel erg straf en fel. Mijn benen begonnen ineens fel te jeuken. Ik dacht dat dit kwam door de stoel waarop ik lag. Niets aan de hand dus, dacht ik\u2026 Tegen 4 \u00e0 5 uur mochten we een gedeelte van het zwembad niet meer gebruiken, aangezien er \u2019s avonds een trouw zou doorgaan. Ideaal om te douchen in de hotelkamer en klaar te maken om lekker te gaan eten. In de douche werd het duidelijk dat al dat gejeuk niet van de stoelen aan het zwembad kwam. Ik was ABNORMAAL verbrand. Zoveel pijn heb ik nog nooit gehad! Een dikke laag aftersun en lekker gegeten in Red Lobster. \u2019s Avonds gezellig aan het zwembad nog wat gezelschapspelen gespeeld en op tijd het bedje in, want morgen een lange rit te gaan naar de Keys.<\/p>\n\n\n\n<\/figure><\/div>\n\n\n\n\n\n\n\nOnze zevende dag was \u2019s morgens een hel, vooral voor mij. Ik heb die nacht amper geslapen en kon helemaal niet meer van de pijn van het verbranden. Jelle is bij de plaatselijke apotheek een goeie aftersun gaan halen om nog een laag of 10 er op te smeren. Maar het heerlijke ontbijt dat we daar elke morgend kregen maakte al wel veel goed. Vandaag naar Key West. We verheugden ons erop, al zou de trip een vijf uur duren.<\/p>\n\n\n\n<\/figure><\/div>\n\n\n\nNogmaals goed getankt, zien dat we het nodige water en snackjes bijhadden om zo te vertrekken naar \u00e9\u00e9n van de mooiste uitzichten op gebied van fauna en flora, de Everglades<\/a>. Normaal gingen we een fikse wandeling maken in het Nationaal Park, maar aangezien ik amper mijn benen kon plooien door het verbranden, hebben we er maar een panoramische rondrit van gemaakt. Alligators die heerlijk (?!) liggen te zonnen, airboats die af en aan varen en ook de wondermooie natuur kon je allemaal in de Everglades terugvinden.<\/p>\n\n\n\nDaarna reden we verder naar onze eigenlijke bestemming, Key West. Bij ons in Belgi\u00eb kom je bordjes tegen, pas op een hert, maar hier kwam je bordjes tegen: pas op een panter. Jammer genoeg (?!) geen panters tegengekomen. Kleine hagedisjes zitten er wel met hopen. Het zicht werd alleen maar mooier hoe zuidelijker we reden. We moesten een erg lange brug over om op de eigenlijk Keys te geraken, de 7-mile bridge. Dit zicht was echt fenomenaal mooi! Links en rechts water en hier en daar wat eilandjes.<\/p>\n\n\n\n<\/figure><\/div>\n\n\n\n<\/a>Eindelijk kwamen we na een lange, maar erg mooie rit aan op Key west. We checkten in in ons hotel, DoubleTree by Hilton Hotel Grand Key Resort<\/a>. We hadden nog een hele avond en hebben hier erg van geprofiteerd. We reden als eerste naar het meest zuidelijkste punt van Florida. We namen de nodige foto\u2019s en reden dan verder naar Mallory Square. Een plein waar er \u2019s avonds randanimatie is, maar waar je ook een verbluffende zonsondergang kan bezichtigen, om daarna in een restaurantje heerlijk te gaan dineren. Een geslaagde avond en dag dus! (En vooral een aanrader!)<\/p>\n\n\n\n<\/figure><\/div>\n\n\n\n\n\n\n\nDag 8 brak aan en we reden naar onze laatste bestemming, Miami. Hier waren we in 2010 ook al geweest, al zitten we nu aan de andere kant. Ons hotel,Surfcomber Hotel Miami-South Beach, lag vlak voor de oceaan. Voor we op deze prachtige plaats waren, moesten we eerst nog een rit overbruggen van ongeveer een 3,5 uur. De terugweg was al even prachtig als de heenweg. Terug over de lange brug met de geweldige uitzichten. Hoe verder we reden, hoe meer het duidelijk werd dat je in een grote wereldstad terecht ging komen. De flat- en kantoorgebouwen stegen in de lucht en het verkeer op de baan werd alleen maar drukker en drukker.<\/p>\n\n\n\n<\/figure><\/div>\n\n\n\nWe zaten in de straat van ons hotel, maar zagen dat er nergens een gelegenheid was om te parkeren. Je kon enkel valet parking nemen, voor maar liefst 24 dollar per dag!!! Dit was een hele hap uit je budget, aangezien we daar 3 dagen zouden verblijven. De andere mogelijkheid die het hotel gaf, was zelfs geen mogelijkheid. Je kon je auto zelf wegdoen in een ondergrondse parkeergarage, maar dan moest je wel een 2km te voet gaan en je weet ineens niet of je auto er goed staat ja of neen. Jelle en ik hebben hier erg over nagedacht en er bleef eigenlijk maar 1 optie over, helaas.. valetparking\u2026.<\/p>\n\n\n\n<\/figure><\/div>\n\n\n\nAangezien onze kamer nog niet klaar was toen we er aankwamen, gingen we even naar Downtown Miami, meer bepaald naar Bayside Marketplace. Deze plaats kenden we al van de vorige keer. We werden al snel opgebeld door het hotel dat onze kamer beschikbaar was. Nog eventjes rondgegaan op deze plaats, de nodige inkoopjes in de supermarkt gedaan en terug naar het hotel gekeerd, waar we onze auto gelukkig 3 dagen konden laten wegparkeren. De service van het hotel was niet echt aan ons besteed. We waren helemaal niet gewend aan deze luxe en alle gadgets. Je mocht je eigen valiezen niet zelf naar de kamer brengen; dat deed een personeelslid. Eens die boven was met je bagage gaf hij de nodige uitleg wat er allemaal te zien was hier dichtbij het hotel. Daarna stond hij te wachten op zijn fooi. Brr.. Neen, volgende keer een ander hotel waar het allemaal wat simpeler kan. We dachten dat we het hiermee wel gehad hadden, maar we hadden ook nog een \u2018wijnbandje\u2019 gekregen. Elke avond tussen 5 en 6 uur had je recht op gratis wijntjes. (Daarom die dure valet parking zeker?!) \u2019s Avonds nog eventjes naar het strand geweest, om daarna weg te zakken in Lincoln Road. Deze straat moet je gewoon bezocht hebben. Links en rechts allemaal winkeltjes, restaurantjes, cafeetjes en nergens auto\u2019s, alleen maar drukte. Erg gezellig en een leuk vakantiegevoel! Deze avond hebben we maar de helft gezien, want we moesten nog eten en het werd laat.<\/p>\n\n\n\n<\/figure><\/div>\n\n\n\n\n\n\n\nTot slot, dag 9. Onze laatste volledige vakantiedag in Miami. Profiteren dus! Vorige keer toen we naar het Art Deco District in Miami gingen, zagen we sommige mensen een gigantische cocktail drinken. Dit moesten we ook gedaan hebben! De dag startte met een wandeling op de dijk langs het strand. Daarna kwamen we in het Art Deco gedeelte terecht. De zon stak serieus en de dorst begon al te komen. We gingen ons beide wagen aan zo\u2019n cocktail. Jelle en ik hebben daar zeker 2,5uur gezeten voor die cocktail opwas. Hij rees recht naar het hoofd. Het was al namiddag en gingen eventjes terug naar het hotel. Daar hebben we eventjes gerust, om daarna de rest van namiddag en avond door te brengen in Lincoln Road. Een heerlijke afsluiter! (Ondanks de nog steeds abnormaal verbrande benen.)<\/p>\n\n\n\n\n\n\n\nOnze laatste dag was daar. We zouden om half 2 \u2019s middags ten laatste op de luchthaven van Miami moeten zijn. Onze huurauto etc. \u2026 zou ook al weggebracht moeten zijn tegen dan. Maar omdat ik nog steeds niet goed kon zitten door het verbranden, gingen we tegen \u2019s middags naar de luchthaven om eventueel te kijken (en bij te betalen) dat ik op een plaats kon zitten met meer beenruimte. Normaal gezien vlogen we terug via Montreal, maar omdat Air Canada al voor onze reis deze vlucht had geschrapt, hebben ze onze vlucht omgeboekt via Frankfurt met Lufthansa. Normaal geen probleem, maar vliegen met deze maatschappij zal helemaal niet zo snel meer gebeuren!!!We waren i.p.v. 3 uur van te voren, 5 uur van te voren op de luchthaven voor die eventuele verandering van zitplaats. Het personeel was er erg onvriendelijk en wilde zelfs niet naar ons verhaal luisteren! Bij de check-in zeiden ze, dit moet je vragen bij het boarden. Geen probleem, we vragen het daar wel. Eenmaal daar aangekomen ging Jelle dit vragen, maar hier waren ze alleen nog maar onbeleefder. Ze waren al op de hoogte gebracht en het enige wat zij konden zeggen was: \u2018No, no, no there\u2019s no place available.\u2019 Maar als je dan van een Belgische familie hoort dat de oma zomaar ineens een upgrade gekregen heeft, ontplof ik helemaal! De luchtvaartmaatschappij hun uitleg was: Je moet dat aan boord zelf maar regelen met de mensen die op zo\u2019n plaats zitten.\u2019 Dit vinden wij helemaal geen uitleg en hebben dit daarna ook doorgebriefd naar het reisagentschap. Ook zei hadden al erg wat klachten vernomen van deze maatschappij.<\/p>\n\n\n\nDat waren onze 10 dagen Florida. Lekker zonnig en een heerlijke vakantie!<\/p>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":"Orlando, Tampa, Naples, Key West, Miami<\/p>\n","protected":false},"author":1,"featured_media":1540,"comment_status":"open","ping_status":"open","sticky":false,"template":"","format":"standard","meta":{"tdm_status":"","tdm_grid_status":"","spay_email":""},"categories":[9],"tags":[138,128,197,43,196,45,195,86,47],"yoast_head":"\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n\t\n\t\n\n\n\t\n\t\n\t\n
<\/iframe><\/p>\n\n\n\nNa een vlucht van ongeveer 8 uur, landden we nog steeds niet op Amerikaanse bodem, maar wel op Canadese. We waren dus geland in Montreal en vlogen met Air Canada. Hier moesten we ongeveer een 4,5 uur wachten op onze aansluiting. Tijd met hopen dachten we\u2026 Tot we zagen wat er allemaal gaande was bij de identiteitscontrole door US Customs. Er waren amper 2 personeelsleden aan het werk, wegens besparingen die op die dag ingingen. Dit kon dus nog wel een tijdje duren. Ondanks dat al de mensen achter ons ook nog eens voor mochten, omdat hun vlucht eerder vertrok, kwamen we er toch met een uur wachten vanaf.<\/p>\n\n\n\nNa drie uur wachten konden we eindelijk het vliegtuig op richting Orlando. Dit was ongeveer nog eens een 3,5 uur vliegen. Op het vasteland zagen we plots heel veel licht. Er was blijkbaar een bosbrand. Toen we aankwamen en uitstapten was de temperatuur al veel aangenamer dan onze reis in 2010. Een aanrader dus om in het voorjaar (lees: rond Pasen) te gaan en NIET in de zomer. In de zomer is het veel te vochtig en warm.<\/p>\n\n\n\nOnze bagage hadden we snel opgepikt om zo bij Alamo onze auto te gaan ophalen. Ze vroegen of we op voorhand al het voltanken bij inlevering wilden bijbetalen, zodat we de auto leeg mochten terugbrengen. Dit hebben we gedaan om op het einde niet op zoek te moeten gaan naar een tankstation in de buurt van de luchthaven.<\/p>\n\n\n\n<\/figure><\/div>\n\n\n\nWe kwamen ongeveer rond 23.00 uur aan in ons eerste hotel in Orlando, DoubleTree by Hilton Hotel at the Entrance to Universal Orlando. Een zeer mooi hotel en vlakbij Universal Studio\u2019s gelegen. Ingecheckt en nog snel naar de supermarkt, die naast het hotel lag, gegaan voor de eerste inkoopjes te doen. Lees: water.<\/p>\n\n\n\n\n\n\n\nOnze eerste dag in Orlando gingen we spenderen aan het pretpark\u00a0Universal\u2019s Islands of Adventure\u00ae. We hebben dit park gekozen, omdat hier de meeste attracties staan. <\/p>\n\n\n\n<\/figure><\/div>\n\n\n\nWe zagen de enorm lange wachttijden en dit al \u2019s morgens.\u00a0Wel geen nood, want in Amerika maakt men bij erg veel attracties gebruik van een \u2018single rider\u2019. Dat betekent dat de lege plaatsen bij de attractie worden ingevuld door mensen die maar alleen zijn en niet noodzakelijk naast hun partner\/vriend(in) willen zitten. Wij namen die \u2018single rider\u2019 heel vaak, want de meeste keren zat je toch steeds bij elkaar en moest je amper 10 tot 20 minuten aanschuiven. Een erg groot verschil dus. Bij\u00a0Harry Potter and the Forbidden Journey\u00a0hebben we bijvoorbeeld maar 5 minuten moeten aanschuiven, terwijl er een wachtrij van 2 uur stond.<\/p>\n\n\n\n<\/figure><\/div>\n\n\n\nNet buiten het park zijn er ook nog tal van bezienswaardigheden. Denk aan het Hard Rock Caf\u00e9, een plaats van de NBA en Bubba Gump. Talrijke shops en restaurantjes. De eerste dag zat er op en we hebben afgesloten met een fris Belgisch biertje in de bar.<\/p>\n\n\n\n\n\n\n\nOnze tweede dag gingen we opnieuw spenderen aan een pretpark. Deze keer gingen we naar Walt Disney World, meer bepaald naar Disney\u2019s Magic Kingdom. Ook hier waren we \u2019s morgens van de partij, maar zoveel volk in 1 pretpark hebben we nog NOOOOOOOOOIT gezien! De wachttijden waren \u2019s morgens al om en bij de drie uur. AB-NOR-MAAL! Dit is natuurlijk het nadeel als je tijdens de Spring Break periode gaat. Gelukkig waren we in 2010 hier al geweest en hadden we toen al een heel deel van de attracties gedaan. Dus hebben we nu enkel de attracties gedaan die we vorige keer hebben overgeslagen. De gemiddelde wachttijd was toch een uur tot 1,5 uur.<\/p>\n\n\n\n<\/figure><\/div>\n\n\n\nHet leuke bij Disney is dat ze er met Fastpass tickets werken. Als je dus in het park komt, kan je meteen naar je favoriete attractie gaan (maar niet elke attractie heeft dit) en zo\u2019n ticketje nemen met je inkomticket. Dit ticketje geeft een uur weer vanaf wanneer je dit kan innen. Je moet je tussen die uren gaan aanmelden aan de Fastpass-rij en dan mag je via een veel kortere route naar de attractie. Het nadeel is wel dat je maar 1 ticketje tegelijkertijd kan nemen uit zo\u2019n automaat. Je kan dus pas een volgend nemen als de uren van je ander ticketje verlopen zijn. Kort na de middag hebben we het park dan ook maar weer verlaten en zijn we richting Downtown Disney gereden. Het voordeel was dat we voor de massa aangekomen waren, want de meesten komen pas laat op de avond, waardoor we hier zeker dubbel en dik genoten hebben. En zoals de gewoonte heerst: lekker gegeten in het Rainforest Caf\u00e9.<\/p>\n\n\n\n<\/figure><\/div>\n\n\n\n\n\n\n\nOnze derde en laatste dag in Orlando hebben we eerder rustig aan gedaan. Deze dag hadden we als \u2018shopping day\u2019 bestempeld om daarna verder te rijden naar onze volgende bestemming, meer bepaald Tampa. \u2019s Morgens hebben we eerst nog een geocache aan het winkelcenter opgepikt om dan door te rijden naar\u00a0Florida Mall. Hier maakten we wat tijd voor onszelf en kochten we wat geschenken. Kort na de middag vertrokken we dan richting Tampa. Dit was toch een rit van ongeveer een dik uur.<\/p>\n\n\n\nEenmaal aangekomen en ingecheckt in hotel\u00a0La Quinta Inn & Suites USF (Near Busch Gardens)\u00a0gingen we eventjes rusten. Een leuke verrassing was dat het ontbijt er zat bij inbegrepen en we moesten hier dus al niet meer achter zoeken. De avond ging van start en we hadden ons vooraf voorgenomen om naar 1 van de grootste casino\u2019s uit de streek te gaan, meer bepaald het\u00a0Hard Rock Casino. Eenmaal aangekomen gingen we nog snel iets eten. We moesten zoals gewoonlijk door het casino om aan de restaurants te komen. Midden van het casino stand een glazen koepel. Om het uur mocht hier een kandidaat, die via een loterij werd gekozen, een minuut lang zoveel mogelijk geld rapen die in die koepel werd geblazen. 700 dollar was dus ook helemaal geen vreemde zaak?!<\/p>\n\n\n\nJelle en ik besloten ons geluk in de roulette te steken, maar Jelle had meer geluk dan ik.. Ik heb dan maar op een slotmachine gespeeld. Een hele leuke avond die toch wel een aantal uurtjes geduurd heeft, maar helaas zonder opbrengst.<\/p>\n\n\n\n\n\n\n\nOnze vierde dag ging slecht van start. Erg slecht geslapen in het hotel, aangezien er \u2019s nachts ineens erg veel lawaai was. Een aantal jongeren vonden het nodig om met hun auto naast ons hotel te stoppen, en al hun kledij uit te doen om dan uiteindelijk naakt in het zwembad van het hotel te springen met erg veel lawaai. (Zij waren niet eens gasten van het hotel!)<\/p>\n\n\n\n<\/figure><\/div>\n\n\n\nUiteindelijk gingen we naar het ontbijt en de dag werd al veel rozer ingekleurd. Echte Belgian Waffles! Heerlijk! Deze dag gingen we opnieuw aan een pretpark besteden, Bush Gardens. Dit kan je eigenlijk vergelijken met Animal Kingdom in Walt Disney World. Een pretpark, maar ook veel wilde dieren. We hadden wel wat pech met het weer. We vertrokken aan ons hotel en het was erg overtrokken. Een hele voormiddag attracties gedaan en toen wilde we de safaritrein nemen. Deze trein rijdt rond het park en gaat uiteindelijk door de omgeving van de wilde dieren. Neushoorns die maar amper een meter van je verwijderd zijn etc. \u2026 Het mooiste gedeelte van de safari moest nog komen, maar plots begon het heftig te onweren. Aangezien de safari doorgaat in een open vlakte mocht de tocht niet verder gezet worden. 1,5uur hebben we gewacht, maar de regen ging maar niet over. We zijn nog snel iets gaan eten en hebben de shops van het park bezocht, om dan jammer genoeg verder te rijden naar onze volgende bestemming, Naples. Dit zou toch een rit zijn van 2,5 uur.<\/p>\n\n\n\nEenmaal aangekomen in Naples en ingecheckt in ons hotel Hilton Naples, schrokken we ons een bult. Wij kwamen van een dierenpretpark, maar deze mensen in en rond het hotel, kwamen eerder van Knokke. Erg chique mensen, helemaal opgedost. Erg snel ingecheckt en dringend andere kledij aangedaan, zodat ze ons niet raar meer bekeken.. Lol! De aangename verassing was dat het ontbijt er toch was bij inbegrepen, en wat voor \u00e9\u00e9n!!! Elke dag heerlijke pancakes, Belgian Waffles, maar ook gewone cornflakes. Heerlijk verwend dus! Die avond nog snel iets gegeten en de auto volgetankt.<\/p>\n\n\n\n\n\n\n\nOnze vijfde dag was een relaxdagje. Ze voorspelden vandaag ook niet zo\u2019n heel mooi weer, dus ideaal weer om er een shoppingday van te maken! We reden naar een shoppingcenter, waar je de hele dag kon spenderen. Erg groot dus! Na de nodige koopjes was de dag bijna om. Heerlijk gaan eten in de heel wat verouderde, naar natte honden ruikende Pizza Hut. Toch was het lekker!<\/p>\n\n\n\n\n\n\n\nOok onze zesde dag was opnieuw een heerlijke relaxdag! Eerst zijn we naar het centrum van Naples gereden, maar om te shoppen was het daar een no go. Allemaal boetiekjes die niet voor onze portemonnee waren. Dan zagen we een plaatselijke markt dachten we.. Helaas het was een kunstmarkt, niets voor ons dus. Vervolgens zijn we eens naar het zee\u2019tje gereden, maar we moesten nog parking vinden. Dit was een serieus probleem! Er staan daar wel parkeermeters, maar we hadden geen kleine munten. Ook een winkel om eventueel een briefje te laten wisselen, was helemaal niet in de buurt. Jelle heeft zeker wel aan 10 mensen gevraagd om te ruilen, maar zij hadden allemaal geen geld bij.. Gek toch? Gelukkig was er nog een parkeermeter waar je nog 50 minuten mocht staan, dus hebben we daar maar van geprofiteerd. \u2019s Middags eens naar de Subway geweest.<\/p>\n\n\n\n<\/figure><\/div>\n\n\n\nNamiddag was het lekker aangenaam warm dus profiteren maar! We hebben een verfrissende duik in het zwembad aan het hotel genomen. Maar\u2026 Dit hadden we vooraf moeten inzien. De zon was wel erg straf en fel. Mijn benen begonnen ineens fel te jeuken. Ik dacht dat dit kwam door de stoel waarop ik lag. Niets aan de hand dus, dacht ik\u2026 Tegen 4 \u00e0 5 uur mochten we een gedeelte van het zwembad niet meer gebruiken, aangezien er \u2019s avonds een trouw zou doorgaan. Ideaal om te douchen in de hotelkamer en klaar te maken om lekker te gaan eten. In de douche werd het duidelijk dat al dat gejeuk niet van de stoelen aan het zwembad kwam. Ik was ABNORMAAL verbrand. Zoveel pijn heb ik nog nooit gehad! Een dikke laag aftersun en lekker gegeten in Red Lobster. \u2019s Avonds gezellig aan het zwembad nog wat gezelschapspelen gespeeld en op tijd het bedje in, want morgen een lange rit te gaan naar de Keys.<\/p>\n\n\n\n<\/figure><\/div>\n\n\n\n\n\n\n\nOnze zevende dag was \u2019s morgens een hel, vooral voor mij. Ik heb die nacht amper geslapen en kon helemaal niet meer van de pijn van het verbranden. Jelle is bij de plaatselijke apotheek een goeie aftersun gaan halen om nog een laag of 10 er op te smeren. Maar het heerlijke ontbijt dat we daar elke morgend kregen maakte al wel veel goed. Vandaag naar Key West. We verheugden ons erop, al zou de trip een vijf uur duren.<\/p>\n\n\n\n<\/figure><\/div>\n\n\n\nNogmaals goed getankt, zien dat we het nodige water en snackjes bijhadden om zo te vertrekken naar \u00e9\u00e9n van de mooiste uitzichten op gebied van fauna en flora, de Everglades<\/a>. Normaal gingen we een fikse wandeling maken in het Nationaal Park, maar aangezien ik amper mijn benen kon plooien door het verbranden, hebben we er maar een panoramische rondrit van gemaakt. Alligators die heerlijk (?!) liggen te zonnen, airboats die af en aan varen en ook de wondermooie natuur kon je allemaal in de Everglades terugvinden.<\/p>\n\n\n\nDaarna reden we verder naar onze eigenlijke bestemming, Key West. Bij ons in Belgi\u00eb kom je bordjes tegen, pas op een hert, maar hier kwam je bordjes tegen: pas op een panter. Jammer genoeg (?!) geen panters tegengekomen. Kleine hagedisjes zitten er wel met hopen. Het zicht werd alleen maar mooier hoe zuidelijker we reden. We moesten een erg lange brug over om op de eigenlijk Keys te geraken, de 7-mile bridge. Dit zicht was echt fenomenaal mooi! Links en rechts water en hier en daar wat eilandjes.<\/p>\n\n\n\n<\/figure><\/div>\n\n\n\n<\/a>Eindelijk kwamen we na een lange, maar erg mooie rit aan op Key west. We checkten in in ons hotel, DoubleTree by Hilton Hotel Grand Key Resort<\/a>. We hadden nog een hele avond en hebben hier erg van geprofiteerd. We reden als eerste naar het meest zuidelijkste punt van Florida. We namen de nodige foto\u2019s en reden dan verder naar Mallory Square. Een plein waar er \u2019s avonds randanimatie is, maar waar je ook een verbluffende zonsondergang kan bezichtigen, om daarna in een restaurantje heerlijk te gaan dineren. Een geslaagde avond en dag dus! (En vooral een aanrader!)<\/p>\n\n\n\n<\/figure><\/div>\n\n\n\n\n\n\n\nDag 8 brak aan en we reden naar onze laatste bestemming, Miami. Hier waren we in 2010 ook al geweest, al zitten we nu aan de andere kant. Ons hotel,Surfcomber Hotel Miami-South Beach, lag vlak voor de oceaan. Voor we op deze prachtige plaats waren, moesten we eerst nog een rit overbruggen van ongeveer een 3,5 uur. De terugweg was al even prachtig als de heenweg. Terug over de lange brug met de geweldige uitzichten. Hoe verder we reden, hoe meer het duidelijk werd dat je in een grote wereldstad terecht ging komen. De flat- en kantoorgebouwen stegen in de lucht en het verkeer op de baan werd alleen maar drukker en drukker.<\/p>\n\n\n\n<\/figure><\/div>\n\n\n\nWe zaten in de straat van ons hotel, maar zagen dat er nergens een gelegenheid was om te parkeren. Je kon enkel valet parking nemen, voor maar liefst 24 dollar per dag!!! Dit was een hele hap uit je budget, aangezien we daar 3 dagen zouden verblijven. De andere mogelijkheid die het hotel gaf, was zelfs geen mogelijkheid. Je kon je auto zelf wegdoen in een ondergrondse parkeergarage, maar dan moest je wel een 2km te voet gaan en je weet ineens niet of je auto er goed staat ja of neen. Jelle en ik hebben hier erg over nagedacht en er bleef eigenlijk maar 1 optie over, helaas.. valetparking\u2026.<\/p>\n\n\n\n<\/figure><\/div>\n\n\n\nAangezien onze kamer nog niet klaar was toen we er aankwamen, gingen we even naar Downtown Miami, meer bepaald naar Bayside Marketplace. Deze plaats kenden we al van de vorige keer. We werden al snel opgebeld door het hotel dat onze kamer beschikbaar was. Nog eventjes rondgegaan op deze plaats, de nodige inkoopjes in de supermarkt gedaan en terug naar het hotel gekeerd, waar we onze auto gelukkig 3 dagen konden laten wegparkeren. De service van het hotel was niet echt aan ons besteed. We waren helemaal niet gewend aan deze luxe en alle gadgets. Je mocht je eigen valiezen niet zelf naar de kamer brengen; dat deed een personeelslid. Eens die boven was met je bagage gaf hij de nodige uitleg wat er allemaal te zien was hier dichtbij het hotel. Daarna stond hij te wachten op zijn fooi. Brr.. Neen, volgende keer een ander hotel waar het allemaal wat simpeler kan. We dachten dat we het hiermee wel gehad hadden, maar we hadden ook nog een \u2018wijnbandje\u2019 gekregen. Elke avond tussen 5 en 6 uur had je recht op gratis wijntjes. (Daarom die dure valet parking zeker?!) \u2019s Avonds nog eventjes naar het strand geweest, om daarna weg te zakken in Lincoln Road. Deze straat moet je gewoon bezocht hebben. Links en rechts allemaal winkeltjes, restaurantjes, cafeetjes en nergens auto\u2019s, alleen maar drukte. Erg gezellig en een leuk vakantiegevoel! Deze avond hebben we maar de helft gezien, want we moesten nog eten en het werd laat.<\/p>\n\n\n\n<\/figure><\/div>\n\n\n\n\n\n\n\nTot slot, dag 9. Onze laatste volledige vakantiedag in Miami. Profiteren dus! Vorige keer toen we naar het Art Deco District in Miami gingen, zagen we sommige mensen een gigantische cocktail drinken. Dit moesten we ook gedaan hebben! De dag startte met een wandeling op de dijk langs het strand. Daarna kwamen we in het Art Deco gedeelte terecht. De zon stak serieus en de dorst begon al te komen. We gingen ons beide wagen aan zo\u2019n cocktail. Jelle en ik hebben daar zeker 2,5uur gezeten voor die cocktail opwas. Hij rees recht naar het hoofd. Het was al namiddag en gingen eventjes terug naar het hotel. Daar hebben we eventjes gerust, om daarna de rest van namiddag en avond door te brengen in Lincoln Road. Een heerlijke afsluiter! (Ondanks de nog steeds abnormaal verbrande benen.)<\/p>\n\n\n\n\n\n\n\nOnze laatste dag was daar. We zouden om half 2 \u2019s middags ten laatste op de luchthaven van Miami moeten zijn. Onze huurauto etc. \u2026 zou ook al weggebracht moeten zijn tegen dan. Maar omdat ik nog steeds niet goed kon zitten door het verbranden, gingen we tegen \u2019s middags naar de luchthaven om eventueel te kijken (en bij te betalen) dat ik op een plaats kon zitten met meer beenruimte. Normaal gezien vlogen we terug via Montreal, maar omdat Air Canada al voor onze reis deze vlucht had geschrapt, hebben ze onze vlucht omgeboekt via Frankfurt met Lufthansa. Normaal geen probleem, maar vliegen met deze maatschappij zal helemaal niet zo snel meer gebeuren!!!We waren i.p.v. 3 uur van te voren, 5 uur van te voren op de luchthaven voor die eventuele verandering van zitplaats. Het personeel was er erg onvriendelijk en wilde zelfs niet naar ons verhaal luisteren! Bij de check-in zeiden ze, dit moet je vragen bij het boarden. Geen probleem, we vragen het daar wel. Eenmaal daar aangekomen ging Jelle dit vragen, maar hier waren ze alleen nog maar onbeleefder. Ze waren al op de hoogte gebracht en het enige wat zij konden zeggen was: \u2018No, no, no there\u2019s no place available.\u2019 Maar als je dan van een Belgische familie hoort dat de oma zomaar ineens een upgrade gekregen heeft, ontplof ik helemaal! De luchtvaartmaatschappij hun uitleg was: Je moet dat aan boord zelf maar regelen met de mensen die op zo\u2019n plaats zitten.\u2019 Dit vinden wij helemaal geen uitleg en hebben dit daarna ook doorgebriefd naar het reisagentschap. Ook zei hadden al erg wat klachten vernomen van deze maatschappij.<\/p>\n\n\n\nDat waren onze 10 dagen Florida. Lekker zonnig en een heerlijke vakantie!<\/p>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":"Orlando, Tampa, Naples, Key West, Miami<\/p>\n","protected":false},"author":1,"featured_media":1540,"comment_status":"open","ping_status":"open","sticky":false,"template":"","format":"standard","meta":{"tdm_status":"","tdm_grid_status":"","spay_email":""},"categories":[9],"tags":[138,128,197,43,196,45,195,86,47],"yoast_head":"\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n\t\n\t\n\n\n\t\n\t\n\t\n
Na een vlucht van ongeveer 8 uur, landden we nog steeds niet op Amerikaanse bodem, maar wel op Canadese. We waren dus geland in Montreal en vlogen met Air Canada. Hier moesten we ongeveer een 4,5 uur wachten op onze aansluiting. Tijd met hopen dachten we\u2026 Tot we zagen wat er allemaal gaande was bij de identiteitscontrole door US Customs. Er waren amper 2 personeelsleden aan het werk, wegens besparingen die op die dag ingingen. Dit kon dus nog wel een tijdje duren. Ondanks dat al de mensen achter ons ook nog eens voor mochten, omdat hun vlucht eerder vertrok, kwamen we er toch met een uur wachten vanaf.<\/p>\n\n\n\n
Na drie uur wachten konden we eindelijk het vliegtuig op richting Orlando. Dit was ongeveer nog eens een 3,5 uur vliegen. Op het vasteland zagen we plots heel veel licht. Er was blijkbaar een bosbrand. Toen we aankwamen en uitstapten was de temperatuur al veel aangenamer dan onze reis in 2010. Een aanrader dus om in het voorjaar (lees: rond Pasen) te gaan en NIET in de zomer. In de zomer is het veel te vochtig en warm.<\/p>\n\n\n\n
Onze bagage hadden we snel opgepikt om zo bij Alamo onze auto te gaan ophalen. Ze vroegen of we op voorhand al het voltanken bij inlevering wilden bijbetalen, zodat we de auto leeg mochten terugbrengen. Dit hebben we gedaan om op het einde niet op zoek te moeten gaan naar een tankstation in de buurt van de luchthaven.<\/p>\n\n\n\n
We kwamen ongeveer rond 23.00 uur aan in ons eerste hotel in Orlando, DoubleTree by Hilton Hotel at the Entrance to Universal Orlando. Een zeer mooi hotel en vlakbij Universal Studio\u2019s gelegen. Ingecheckt en nog snel naar de supermarkt, die naast het hotel lag, gegaan voor de eerste inkoopjes te doen. Lees: water.<\/p>\n\n\n\n\n\n\n\n
Onze eerste dag in Orlando gingen we spenderen aan het pretpark\u00a0Universal\u2019s Islands of Adventure\u00ae. We hebben dit park gekozen, omdat hier de meeste attracties staan. <\/p>\n\n\n\n
We zagen de enorm lange wachttijden en dit al \u2019s morgens.\u00a0Wel geen nood, want in Amerika maakt men bij erg veel attracties gebruik van een \u2018single rider\u2019. Dat betekent dat de lege plaatsen bij de attractie worden ingevuld door mensen die maar alleen zijn en niet noodzakelijk naast hun partner\/vriend(in) willen zitten. Wij namen die \u2018single rider\u2019 heel vaak, want de meeste keren zat je toch steeds bij elkaar en moest je amper 10 tot 20 minuten aanschuiven. Een erg groot verschil dus. Bij\u00a0Harry Potter and the Forbidden Journey\u00a0hebben we bijvoorbeeld maar 5 minuten moeten aanschuiven, terwijl er een wachtrij van 2 uur stond.<\/p>\n\n\n\n
Net buiten het park zijn er ook nog tal van bezienswaardigheden. Denk aan het Hard Rock Caf\u00e9, een plaats van de NBA en Bubba Gump. Talrijke shops en restaurantjes. De eerste dag zat er op en we hebben afgesloten met een fris Belgisch biertje in de bar.<\/p>\n\n\n\n\n\n\n\n
Onze tweede dag gingen we opnieuw spenderen aan een pretpark. Deze keer gingen we naar Walt Disney World, meer bepaald naar Disney\u2019s Magic Kingdom. Ook hier waren we \u2019s morgens van de partij, maar zoveel volk in 1 pretpark hebben we nog NOOOOOOOOOIT gezien! De wachttijden waren \u2019s morgens al om en bij de drie uur. AB-NOR-MAAL! Dit is natuurlijk het nadeel als je tijdens de Spring Break periode gaat. Gelukkig waren we in 2010 hier al geweest en hadden we toen al een heel deel van de attracties gedaan. Dus hebben we nu enkel de attracties gedaan die we vorige keer hebben overgeslagen. De gemiddelde wachttijd was toch een uur tot 1,5 uur.<\/p>\n\n\n\n
Het leuke bij Disney is dat ze er met Fastpass tickets werken. Als je dus in het park komt, kan je meteen naar je favoriete attractie gaan (maar niet elke attractie heeft dit) en zo\u2019n ticketje nemen met je inkomticket. Dit ticketje geeft een uur weer vanaf wanneer je dit kan innen. Je moet je tussen die uren gaan aanmelden aan de Fastpass-rij en dan mag je via een veel kortere route naar de attractie. Het nadeel is wel dat je maar 1 ticketje tegelijkertijd kan nemen uit zo\u2019n automaat. Je kan dus pas een volgend nemen als de uren van je ander ticketje verlopen zijn. Kort na de middag hebben we het park dan ook maar weer verlaten en zijn we richting Downtown Disney gereden. Het voordeel was dat we voor de massa aangekomen waren, want de meesten komen pas laat op de avond, waardoor we hier zeker dubbel en dik genoten hebben. En zoals de gewoonte heerst: lekker gegeten in het Rainforest Caf\u00e9.<\/p>\n\n\n\n
Onze derde en laatste dag in Orlando hebben we eerder rustig aan gedaan. Deze dag hadden we als \u2018shopping day\u2019 bestempeld om daarna verder te rijden naar onze volgende bestemming, meer bepaald Tampa. \u2019s Morgens hebben we eerst nog een geocache aan het winkelcenter opgepikt om dan door te rijden naar\u00a0Florida Mall. Hier maakten we wat tijd voor onszelf en kochten we wat geschenken. Kort na de middag vertrokken we dan richting Tampa. Dit was toch een rit van ongeveer een dik uur.<\/p>\n\n\n\n
Eenmaal aangekomen en ingecheckt in hotel\u00a0La Quinta Inn & Suites USF (Near Busch Gardens)\u00a0gingen we eventjes rusten. Een leuke verrassing was dat het ontbijt er zat bij inbegrepen en we moesten hier dus al niet meer achter zoeken. De avond ging van start en we hadden ons vooraf voorgenomen om naar 1 van de grootste casino\u2019s uit de streek te gaan, meer bepaald het\u00a0Hard Rock Casino. Eenmaal aangekomen gingen we nog snel iets eten. We moesten zoals gewoonlijk door het casino om aan de restaurants te komen. Midden van het casino stand een glazen koepel. Om het uur mocht hier een kandidaat, die via een loterij werd gekozen, een minuut lang zoveel mogelijk geld rapen die in die koepel werd geblazen. 700 dollar was dus ook helemaal geen vreemde zaak?!<\/p>\n\n\n\n
Jelle en ik besloten ons geluk in de roulette te steken, maar Jelle had meer geluk dan ik.. Ik heb dan maar op een slotmachine gespeeld. Een hele leuke avond die toch wel een aantal uurtjes geduurd heeft, maar helaas zonder opbrengst.<\/p>\n\n\n\n\n\n\n\n
Onze vierde dag ging slecht van start. Erg slecht geslapen in het hotel, aangezien er \u2019s nachts ineens erg veel lawaai was. Een aantal jongeren vonden het nodig om met hun auto naast ons hotel te stoppen, en al hun kledij uit te doen om dan uiteindelijk naakt in het zwembad van het hotel te springen met erg veel lawaai. (Zij waren niet eens gasten van het hotel!)<\/p>\n\n\n\n
Uiteindelijk gingen we naar het ontbijt en de dag werd al veel rozer ingekleurd. Echte Belgian Waffles! Heerlijk! Deze dag gingen we opnieuw aan een pretpark besteden, Bush Gardens. Dit kan je eigenlijk vergelijken met Animal Kingdom in Walt Disney World. Een pretpark, maar ook veel wilde dieren. We hadden wel wat pech met het weer. We vertrokken aan ons hotel en het was erg overtrokken. Een hele voormiddag attracties gedaan en toen wilde we de safaritrein nemen. Deze trein rijdt rond het park en gaat uiteindelijk door de omgeving van de wilde dieren. Neushoorns die maar amper een meter van je verwijderd zijn etc. \u2026 Het mooiste gedeelte van de safari moest nog komen, maar plots begon het heftig te onweren. Aangezien de safari doorgaat in een open vlakte mocht de tocht niet verder gezet worden. 1,5uur hebben we gewacht, maar de regen ging maar niet over. We zijn nog snel iets gaan eten en hebben de shops van het park bezocht, om dan jammer genoeg verder te rijden naar onze volgende bestemming, Naples. Dit zou toch een rit zijn van 2,5 uur.<\/p>\n\n\n\n
Eenmaal aangekomen in Naples en ingecheckt in ons hotel Hilton Naples, schrokken we ons een bult. Wij kwamen van een dierenpretpark, maar deze mensen in en rond het hotel, kwamen eerder van Knokke. Erg chique mensen, helemaal opgedost. Erg snel ingecheckt en dringend andere kledij aangedaan, zodat ze ons niet raar meer bekeken.. Lol! De aangename verassing was dat het ontbijt er toch was bij inbegrepen, en wat voor \u00e9\u00e9n!!! Elke dag heerlijke pancakes, Belgian Waffles, maar ook gewone cornflakes. Heerlijk verwend dus! Die avond nog snel iets gegeten en de auto volgetankt.<\/p>\n\n\n\n\n\n\n\n
Onze vijfde dag was een relaxdagje. Ze voorspelden vandaag ook niet zo\u2019n heel mooi weer, dus ideaal weer om er een shoppingday van te maken! We reden naar een shoppingcenter, waar je de hele dag kon spenderen. Erg groot dus! Na de nodige koopjes was de dag bijna om. Heerlijk gaan eten in de heel wat verouderde, naar natte honden ruikende Pizza Hut. Toch was het lekker!<\/p>\n\n\n\n\n\n\n\n
Ook onze zesde dag was opnieuw een heerlijke relaxdag! Eerst zijn we naar het centrum van Naples gereden, maar om te shoppen was het daar een no go. Allemaal boetiekjes die niet voor onze portemonnee waren. Dan zagen we een plaatselijke markt dachten we.. Helaas het was een kunstmarkt, niets voor ons dus. Vervolgens zijn we eens naar het zee\u2019tje gereden, maar we moesten nog parking vinden. Dit was een serieus probleem! Er staan daar wel parkeermeters, maar we hadden geen kleine munten. Ook een winkel om eventueel een briefje te laten wisselen, was helemaal niet in de buurt. Jelle heeft zeker wel aan 10 mensen gevraagd om te ruilen, maar zij hadden allemaal geen geld bij.. Gek toch? Gelukkig was er nog een parkeermeter waar je nog 50 minuten mocht staan, dus hebben we daar maar van geprofiteerd. \u2019s Middags eens naar de Subway geweest.<\/p>\n\n\n\n
Namiddag was het lekker aangenaam warm dus profiteren maar! We hebben een verfrissende duik in het zwembad aan het hotel genomen. Maar\u2026 Dit hadden we vooraf moeten inzien. De zon was wel erg straf en fel. Mijn benen begonnen ineens fel te jeuken. Ik dacht dat dit kwam door de stoel waarop ik lag. Niets aan de hand dus, dacht ik\u2026 Tegen 4 \u00e0 5 uur mochten we een gedeelte van het zwembad niet meer gebruiken, aangezien er \u2019s avonds een trouw zou doorgaan. Ideaal om te douchen in de hotelkamer en klaar te maken om lekker te gaan eten. In de douche werd het duidelijk dat al dat gejeuk niet van de stoelen aan het zwembad kwam. Ik was ABNORMAAL verbrand. Zoveel pijn heb ik nog nooit gehad! Een dikke laag aftersun en lekker gegeten in Red Lobster. \u2019s Avonds gezellig aan het zwembad nog wat gezelschapspelen gespeeld en op tijd het bedje in, want morgen een lange rit te gaan naar de Keys.<\/p>\n\n\n\n
Onze zevende dag was \u2019s morgens een hel, vooral voor mij. Ik heb die nacht amper geslapen en kon helemaal niet meer van de pijn van het verbranden. Jelle is bij de plaatselijke apotheek een goeie aftersun gaan halen om nog een laag of 10 er op te smeren. Maar het heerlijke ontbijt dat we daar elke morgend kregen maakte al wel veel goed. Vandaag naar Key West. We verheugden ons erop, al zou de trip een vijf uur duren.<\/p>\n\n\n\n
Nogmaals goed getankt, zien dat we het nodige water en snackjes bijhadden om zo te vertrekken naar \u00e9\u00e9n van de mooiste uitzichten op gebied van fauna en flora, de Everglades<\/a>. Normaal gingen we een fikse wandeling maken in het Nationaal Park, maar aangezien ik amper mijn benen kon plooien door het verbranden, hebben we er maar een panoramische rondrit van gemaakt. Alligators die heerlijk (?!) liggen te zonnen, airboats die af en aan varen en ook de wondermooie natuur kon je allemaal in de Everglades terugvinden.<\/p>\n\n\n\nDaarna reden we verder naar onze eigenlijke bestemming, Key West. Bij ons in Belgi\u00eb kom je bordjes tegen, pas op een hert, maar hier kwam je bordjes tegen: pas op een panter. Jammer genoeg (?!) geen panters tegengekomen. Kleine hagedisjes zitten er wel met hopen. Het zicht werd alleen maar mooier hoe zuidelijker we reden. We moesten een erg lange brug over om op de eigenlijk Keys te geraken, de 7-mile bridge. Dit zicht was echt fenomenaal mooi! Links en rechts water en hier en daar wat eilandjes.<\/p>\n\n\n\n<\/figure><\/div>\n\n\n\n<\/a>Eindelijk kwamen we na een lange, maar erg mooie rit aan op Key west. We checkten in in ons hotel, DoubleTree by Hilton Hotel Grand Key Resort<\/a>. We hadden nog een hele avond en hebben hier erg van geprofiteerd. We reden als eerste naar het meest zuidelijkste punt van Florida. We namen de nodige foto\u2019s en reden dan verder naar Mallory Square. Een plein waar er \u2019s avonds randanimatie is, maar waar je ook een verbluffende zonsondergang kan bezichtigen, om daarna in een restaurantje heerlijk te gaan dineren. Een geslaagde avond en dag dus! (En vooral een aanrader!)<\/p>\n\n\n\n<\/figure><\/div>\n\n\n\n\n\n\n\nDag 8 brak aan en we reden naar onze laatste bestemming, Miami. Hier waren we in 2010 ook al geweest, al zitten we nu aan de andere kant. Ons hotel,Surfcomber Hotel Miami-South Beach, lag vlak voor de oceaan. Voor we op deze prachtige plaats waren, moesten we eerst nog een rit overbruggen van ongeveer een 3,5 uur. De terugweg was al even prachtig als de heenweg. Terug over de lange brug met de geweldige uitzichten. Hoe verder we reden, hoe meer het duidelijk werd dat je in een grote wereldstad terecht ging komen. De flat- en kantoorgebouwen stegen in de lucht en het verkeer op de baan werd alleen maar drukker en drukker.<\/p>\n\n\n\n<\/figure><\/div>\n\n\n\nWe zaten in de straat van ons hotel, maar zagen dat er nergens een gelegenheid was om te parkeren. Je kon enkel valet parking nemen, voor maar liefst 24 dollar per dag!!! Dit was een hele hap uit je budget, aangezien we daar 3 dagen zouden verblijven. De andere mogelijkheid die het hotel gaf, was zelfs geen mogelijkheid. Je kon je auto zelf wegdoen in een ondergrondse parkeergarage, maar dan moest je wel een 2km te voet gaan en je weet ineens niet of je auto er goed staat ja of neen. Jelle en ik hebben hier erg over nagedacht en er bleef eigenlijk maar 1 optie over, helaas.. valetparking\u2026.<\/p>\n\n\n\n<\/figure><\/div>\n\n\n\nAangezien onze kamer nog niet klaar was toen we er aankwamen, gingen we even naar Downtown Miami, meer bepaald naar Bayside Marketplace. Deze plaats kenden we al van de vorige keer. We werden al snel opgebeld door het hotel dat onze kamer beschikbaar was. Nog eventjes rondgegaan op deze plaats, de nodige inkoopjes in de supermarkt gedaan en terug naar het hotel gekeerd, waar we onze auto gelukkig 3 dagen konden laten wegparkeren. De service van het hotel was niet echt aan ons besteed. We waren helemaal niet gewend aan deze luxe en alle gadgets. Je mocht je eigen valiezen niet zelf naar de kamer brengen; dat deed een personeelslid. Eens die boven was met je bagage gaf hij de nodige uitleg wat er allemaal te zien was hier dichtbij het hotel. Daarna stond hij te wachten op zijn fooi. Brr.. Neen, volgende keer een ander hotel waar het allemaal wat simpeler kan. We dachten dat we het hiermee wel gehad hadden, maar we hadden ook nog een \u2018wijnbandje\u2019 gekregen. Elke avond tussen 5 en 6 uur had je recht op gratis wijntjes. (Daarom die dure valet parking zeker?!) \u2019s Avonds nog eventjes naar het strand geweest, om daarna weg te zakken in Lincoln Road. Deze straat moet je gewoon bezocht hebben. Links en rechts allemaal winkeltjes, restaurantjes, cafeetjes en nergens auto\u2019s, alleen maar drukte. Erg gezellig en een leuk vakantiegevoel! Deze avond hebben we maar de helft gezien, want we moesten nog eten en het werd laat.<\/p>\n\n\n\n<\/figure><\/div>\n\n\n\n\n\n\n\nTot slot, dag 9. Onze laatste volledige vakantiedag in Miami. Profiteren dus! Vorige keer toen we naar het Art Deco District in Miami gingen, zagen we sommige mensen een gigantische cocktail drinken. Dit moesten we ook gedaan hebben! De dag startte met een wandeling op de dijk langs het strand. Daarna kwamen we in het Art Deco gedeelte terecht. De zon stak serieus en de dorst begon al te komen. We gingen ons beide wagen aan zo\u2019n cocktail. Jelle en ik hebben daar zeker 2,5uur gezeten voor die cocktail opwas. Hij rees recht naar het hoofd. Het was al namiddag en gingen eventjes terug naar het hotel. Daar hebben we eventjes gerust, om daarna de rest van namiddag en avond door te brengen in Lincoln Road. Een heerlijke afsluiter! (Ondanks de nog steeds abnormaal verbrande benen.)<\/p>\n\n\n\n\n\n\n\nOnze laatste dag was daar. We zouden om half 2 \u2019s middags ten laatste op de luchthaven van Miami moeten zijn. Onze huurauto etc. \u2026 zou ook al weggebracht moeten zijn tegen dan. Maar omdat ik nog steeds niet goed kon zitten door het verbranden, gingen we tegen \u2019s middags naar de luchthaven om eventueel te kijken (en bij te betalen) dat ik op een plaats kon zitten met meer beenruimte. Normaal gezien vlogen we terug via Montreal, maar omdat Air Canada al voor onze reis deze vlucht had geschrapt, hebben ze onze vlucht omgeboekt via Frankfurt met Lufthansa. Normaal geen probleem, maar vliegen met deze maatschappij zal helemaal niet zo snel meer gebeuren!!!We waren i.p.v. 3 uur van te voren, 5 uur van te voren op de luchthaven voor die eventuele verandering van zitplaats. Het personeel was er erg onvriendelijk en wilde zelfs niet naar ons verhaal luisteren! Bij de check-in zeiden ze, dit moet je vragen bij het boarden. Geen probleem, we vragen het daar wel. Eenmaal daar aangekomen ging Jelle dit vragen, maar hier waren ze alleen nog maar onbeleefder. Ze waren al op de hoogte gebracht en het enige wat zij konden zeggen was: \u2018No, no, no there\u2019s no place available.\u2019 Maar als je dan van een Belgische familie hoort dat de oma zomaar ineens een upgrade gekregen heeft, ontplof ik helemaal! De luchtvaartmaatschappij hun uitleg was: Je moet dat aan boord zelf maar regelen met de mensen die op zo\u2019n plaats zitten.\u2019 Dit vinden wij helemaal geen uitleg en hebben dit daarna ook doorgebriefd naar het reisagentschap. Ook zei hadden al erg wat klachten vernomen van deze maatschappij.<\/p>\n\n\n\nDat waren onze 10 dagen Florida. Lekker zonnig en een heerlijke vakantie!<\/p>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":"Orlando, Tampa, Naples, Key West, Miami<\/p>\n","protected":false},"author":1,"featured_media":1540,"comment_status":"open","ping_status":"open","sticky":false,"template":"","format":"standard","meta":{"tdm_status":"","tdm_grid_status":"","spay_email":""},"categories":[9],"tags":[138,128,197,43,196,45,195,86,47],"yoast_head":"\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n\t\n\t\n\n\n\t\n\t\n\t\n
Daarna reden we verder naar onze eigenlijke bestemming, Key West. Bij ons in Belgi\u00eb kom je bordjes tegen, pas op een hert, maar hier kwam je bordjes tegen: pas op een panter. Jammer genoeg (?!) geen panters tegengekomen. Kleine hagedisjes zitten er wel met hopen. Het zicht werd alleen maar mooier hoe zuidelijker we reden. We moesten een erg lange brug over om op de eigenlijk Keys te geraken, de 7-mile bridge. Dit zicht was echt fenomenaal mooi! Links en rechts water en hier en daar wat eilandjes.<\/p>\n\n\n\n
<\/a>Eindelijk kwamen we na een lange, maar erg mooie rit aan op Key west. We checkten in in ons hotel, DoubleTree by Hilton Hotel Grand Key Resort<\/a>. We hadden nog een hele avond en hebben hier erg van geprofiteerd. We reden als eerste naar het meest zuidelijkste punt van Florida. We namen de nodige foto\u2019s en reden dan verder naar Mallory Square. Een plein waar er \u2019s avonds randanimatie is, maar waar je ook een verbluffende zonsondergang kan bezichtigen, om daarna in een restaurantje heerlijk te gaan dineren. Een geslaagde avond en dag dus! (En vooral een aanrader!)<\/p>\n\n\n\n<\/figure><\/div>\n\n\n\n\n\n\n\nDag 8 brak aan en we reden naar onze laatste bestemming, Miami. Hier waren we in 2010 ook al geweest, al zitten we nu aan de andere kant. Ons hotel,Surfcomber Hotel Miami-South Beach, lag vlak voor de oceaan. Voor we op deze prachtige plaats waren, moesten we eerst nog een rit overbruggen van ongeveer een 3,5 uur. De terugweg was al even prachtig als de heenweg. Terug over de lange brug met de geweldige uitzichten. Hoe verder we reden, hoe meer het duidelijk werd dat je in een grote wereldstad terecht ging komen. De flat- en kantoorgebouwen stegen in de lucht en het verkeer op de baan werd alleen maar drukker en drukker.<\/p>\n\n\n\n<\/figure><\/div>\n\n\n\nWe zaten in de straat van ons hotel, maar zagen dat er nergens een gelegenheid was om te parkeren. Je kon enkel valet parking nemen, voor maar liefst 24 dollar per dag!!! Dit was een hele hap uit je budget, aangezien we daar 3 dagen zouden verblijven. De andere mogelijkheid die het hotel gaf, was zelfs geen mogelijkheid. Je kon je auto zelf wegdoen in een ondergrondse parkeergarage, maar dan moest je wel een 2km te voet gaan en je weet ineens niet of je auto er goed staat ja of neen. Jelle en ik hebben hier erg over nagedacht en er bleef eigenlijk maar 1 optie over, helaas.. valetparking\u2026.<\/p>\n\n\n\n<\/figure><\/div>\n\n\n\nAangezien onze kamer nog niet klaar was toen we er aankwamen, gingen we even naar Downtown Miami, meer bepaald naar Bayside Marketplace. Deze plaats kenden we al van de vorige keer. We werden al snel opgebeld door het hotel dat onze kamer beschikbaar was. Nog eventjes rondgegaan op deze plaats, de nodige inkoopjes in de supermarkt gedaan en terug naar het hotel gekeerd, waar we onze auto gelukkig 3 dagen konden laten wegparkeren. De service van het hotel was niet echt aan ons besteed. We waren helemaal niet gewend aan deze luxe en alle gadgets. Je mocht je eigen valiezen niet zelf naar de kamer brengen; dat deed een personeelslid. Eens die boven was met je bagage gaf hij de nodige uitleg wat er allemaal te zien was hier dichtbij het hotel. Daarna stond hij te wachten op zijn fooi. Brr.. Neen, volgende keer een ander hotel waar het allemaal wat simpeler kan. We dachten dat we het hiermee wel gehad hadden, maar we hadden ook nog een \u2018wijnbandje\u2019 gekregen. Elke avond tussen 5 en 6 uur had je recht op gratis wijntjes. (Daarom die dure valet parking zeker?!) \u2019s Avonds nog eventjes naar het strand geweest, om daarna weg te zakken in Lincoln Road. Deze straat moet je gewoon bezocht hebben. Links en rechts allemaal winkeltjes, restaurantjes, cafeetjes en nergens auto\u2019s, alleen maar drukte. Erg gezellig en een leuk vakantiegevoel! Deze avond hebben we maar de helft gezien, want we moesten nog eten en het werd laat.<\/p>\n\n\n\n<\/figure><\/div>\n\n\n\n\n\n\n\nTot slot, dag 9. Onze laatste volledige vakantiedag in Miami. Profiteren dus! Vorige keer toen we naar het Art Deco District in Miami gingen, zagen we sommige mensen een gigantische cocktail drinken. Dit moesten we ook gedaan hebben! De dag startte met een wandeling op de dijk langs het strand. Daarna kwamen we in het Art Deco gedeelte terecht. De zon stak serieus en de dorst begon al te komen. We gingen ons beide wagen aan zo\u2019n cocktail. Jelle en ik hebben daar zeker 2,5uur gezeten voor die cocktail opwas. Hij rees recht naar het hoofd. Het was al namiddag en gingen eventjes terug naar het hotel. Daar hebben we eventjes gerust, om daarna de rest van namiddag en avond door te brengen in Lincoln Road. Een heerlijke afsluiter! (Ondanks de nog steeds abnormaal verbrande benen.)<\/p>\n\n\n\n\n\n\n\nOnze laatste dag was daar. We zouden om half 2 \u2019s middags ten laatste op de luchthaven van Miami moeten zijn. Onze huurauto etc. \u2026 zou ook al weggebracht moeten zijn tegen dan. Maar omdat ik nog steeds niet goed kon zitten door het verbranden, gingen we tegen \u2019s middags naar de luchthaven om eventueel te kijken (en bij te betalen) dat ik op een plaats kon zitten met meer beenruimte. Normaal gezien vlogen we terug via Montreal, maar omdat Air Canada al voor onze reis deze vlucht had geschrapt, hebben ze onze vlucht omgeboekt via Frankfurt met Lufthansa. Normaal geen probleem, maar vliegen met deze maatschappij zal helemaal niet zo snel meer gebeuren!!!We waren i.p.v. 3 uur van te voren, 5 uur van te voren op de luchthaven voor die eventuele verandering van zitplaats. Het personeel was er erg onvriendelijk en wilde zelfs niet naar ons verhaal luisteren! Bij de check-in zeiden ze, dit moet je vragen bij het boarden. Geen probleem, we vragen het daar wel. Eenmaal daar aangekomen ging Jelle dit vragen, maar hier waren ze alleen nog maar onbeleefder. Ze waren al op de hoogte gebracht en het enige wat zij konden zeggen was: \u2018No, no, no there\u2019s no place available.\u2019 Maar als je dan van een Belgische familie hoort dat de oma zomaar ineens een upgrade gekregen heeft, ontplof ik helemaal! De luchtvaartmaatschappij hun uitleg was: Je moet dat aan boord zelf maar regelen met de mensen die op zo\u2019n plaats zitten.\u2019 Dit vinden wij helemaal geen uitleg en hebben dit daarna ook doorgebriefd naar het reisagentschap. Ook zei hadden al erg wat klachten vernomen van deze maatschappij.<\/p>\n\n\n\nDat waren onze 10 dagen Florida. Lekker zonnig en een heerlijke vakantie!<\/p>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":"Orlando, Tampa, Naples, Key West, Miami<\/p>\n","protected":false},"author":1,"featured_media":1540,"comment_status":"open","ping_status":"open","sticky":false,"template":"","format":"standard","meta":{"tdm_status":"","tdm_grid_status":"","spay_email":""},"categories":[9],"tags":[138,128,197,43,196,45,195,86,47],"yoast_head":"\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n\t\n\t\n\n\n\t\n\t\n\t\n
Dag 8 brak aan en we reden naar onze laatste bestemming, Miami. Hier waren we in 2010 ook al geweest, al zitten we nu aan de andere kant. Ons hotel,Surfcomber Hotel Miami-South Beach, lag vlak voor de oceaan. Voor we op deze prachtige plaats waren, moesten we eerst nog een rit overbruggen van ongeveer een 3,5 uur. De terugweg was al even prachtig als de heenweg. Terug over de lange brug met de geweldige uitzichten. Hoe verder we reden, hoe meer het duidelijk werd dat je in een grote wereldstad terecht ging komen. De flat- en kantoorgebouwen stegen in de lucht en het verkeer op de baan werd alleen maar drukker en drukker.<\/p>\n\n\n\n
We zaten in de straat van ons hotel, maar zagen dat er nergens een gelegenheid was om te parkeren. Je kon enkel valet parking nemen, voor maar liefst 24 dollar per dag!!! Dit was een hele hap uit je budget, aangezien we daar 3 dagen zouden verblijven. De andere mogelijkheid die het hotel gaf, was zelfs geen mogelijkheid. Je kon je auto zelf wegdoen in een ondergrondse parkeergarage, maar dan moest je wel een 2km te voet gaan en je weet ineens niet of je auto er goed staat ja of neen. Jelle en ik hebben hier erg over nagedacht en er bleef eigenlijk maar 1 optie over, helaas.. valetparking\u2026.<\/p>\n\n\n\n
Aangezien onze kamer nog niet klaar was toen we er aankwamen, gingen we even naar Downtown Miami, meer bepaald naar Bayside Marketplace. Deze plaats kenden we al van de vorige keer. We werden al snel opgebeld door het hotel dat onze kamer beschikbaar was. Nog eventjes rondgegaan op deze plaats, de nodige inkoopjes in de supermarkt gedaan en terug naar het hotel gekeerd, waar we onze auto gelukkig 3 dagen konden laten wegparkeren. De service van het hotel was niet echt aan ons besteed. We waren helemaal niet gewend aan deze luxe en alle gadgets. Je mocht je eigen valiezen niet zelf naar de kamer brengen; dat deed een personeelslid. Eens die boven was met je bagage gaf hij de nodige uitleg wat er allemaal te zien was hier dichtbij het hotel. Daarna stond hij te wachten op zijn fooi. Brr.. Neen, volgende keer een ander hotel waar het allemaal wat simpeler kan. We dachten dat we het hiermee wel gehad hadden, maar we hadden ook nog een \u2018wijnbandje\u2019 gekregen. Elke avond tussen 5 en 6 uur had je recht op gratis wijntjes. (Daarom die dure valet parking zeker?!) \u2019s Avonds nog eventjes naar het strand geweest, om daarna weg te zakken in Lincoln Road. Deze straat moet je gewoon bezocht hebben. Links en rechts allemaal winkeltjes, restaurantjes, cafeetjes en nergens auto\u2019s, alleen maar drukte. Erg gezellig en een leuk vakantiegevoel! Deze avond hebben we maar de helft gezien, want we moesten nog eten en het werd laat.<\/p>\n\n\n\n
Tot slot, dag 9. Onze laatste volledige vakantiedag in Miami. Profiteren dus! Vorige keer toen we naar het Art Deco District in Miami gingen, zagen we sommige mensen een gigantische cocktail drinken. Dit moesten we ook gedaan hebben! De dag startte met een wandeling op de dijk langs het strand. Daarna kwamen we in het Art Deco gedeelte terecht. De zon stak serieus en de dorst begon al te komen. We gingen ons beide wagen aan zo\u2019n cocktail. Jelle en ik hebben daar zeker 2,5uur gezeten voor die cocktail opwas. Hij rees recht naar het hoofd. Het was al namiddag en gingen eventjes terug naar het hotel. Daar hebben we eventjes gerust, om daarna de rest van namiddag en avond door te brengen in Lincoln Road. Een heerlijke afsluiter! (Ondanks de nog steeds abnormaal verbrande benen.)<\/p>\n\n\n\n\n\n\n\n
Onze laatste dag was daar. We zouden om half 2 \u2019s middags ten laatste op de luchthaven van Miami moeten zijn. Onze huurauto etc. \u2026 zou ook al weggebracht moeten zijn tegen dan. Maar omdat ik nog steeds niet goed kon zitten door het verbranden, gingen we tegen \u2019s middags naar de luchthaven om eventueel te kijken (en bij te betalen) dat ik op een plaats kon zitten met meer beenruimte. Normaal gezien vlogen we terug via Montreal, maar omdat Air Canada al voor onze reis deze vlucht had geschrapt, hebben ze onze vlucht omgeboekt via Frankfurt met Lufthansa. Normaal geen probleem, maar vliegen met deze maatschappij zal helemaal niet zo snel meer gebeuren!!!We waren i.p.v. 3 uur van te voren, 5 uur van te voren op de luchthaven voor die eventuele verandering van zitplaats. Het personeel was er erg onvriendelijk en wilde zelfs niet naar ons verhaal luisteren! Bij de check-in zeiden ze, dit moet je vragen bij het boarden. Geen probleem, we vragen het daar wel. Eenmaal daar aangekomen ging Jelle dit vragen, maar hier waren ze alleen nog maar onbeleefder. Ze waren al op de hoogte gebracht en het enige wat zij konden zeggen was: \u2018No, no, no there\u2019s no place available.\u2019 Maar als je dan van een Belgische familie hoort dat de oma zomaar ineens een upgrade gekregen heeft, ontplof ik helemaal! De luchtvaartmaatschappij hun uitleg was: Je moet dat aan boord zelf maar regelen met de mensen die op zo\u2019n plaats zitten.\u2019 Dit vinden wij helemaal geen uitleg en hebben dit daarna ook doorgebriefd naar het reisagentschap. Ook zei hadden al erg wat klachten vernomen van deze maatschappij.<\/p>\n\n\n\n
Dat waren onze 10 dagen Florida. Lekker zonnig en een heerlijke vakantie!<\/p>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":"
Orlando, Tampa, Naples, Key West, Miami<\/p>\n","protected":false},"author":1,"featured_media":1540,"comment_status":"open","ping_status":"open","sticky":false,"template":"","format":"standard","meta":{"tdm_status":"","tdm_grid_status":"","spay_email":""},"categories":[9],"tags":[138,128,197,43,196,45,195,86,47],"yoast_head":"\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n\t\n\t\n\n\n\t\n\t\n\t\n